ในทฤษฎีสัมพัทธภาพเราพิจารณาการเปลี่ยนแปลงของระบบพิกัดที่แลกเปลี่ยนพื้นที่สำหรับเวลา เป็นผลให้ปริมาณทางกายภาพหลายอย่างที่เป็นสเกลาร์ในฟิสิกส์ "คลาสสิก" (ไม่สัมพันธ์กัน) จำเป็นต้องรวมกับปริมาณอื่น ๆ และถือว่าเป็นเวกเตอร์สี่ตัวหรือเทนเซอร์ ตัวอย่างเช่นความหนาแน่นของประจุที่จุดหนึ่งในตัวกลางซึ่งเป็นสเกลาร์ในฟิสิกส์คลาสสิกจะต้องรวมกับความหนาแน่นกระแสไฟฟ้าในพื้นที่ (เวกเตอร์ 3 ตัว) เพื่อประกอบเป็นเวกเตอร์ 4 เชิงสัมพัทธภาพ ในทำนองเดียวกันความหนาแน่นของพลังงานจะต้องรวมกับความหนาแน่นของโมเมนตัมและความดันเข้าไปในเทนเซอร์ความเครียด - พลังงาน

ตัวอย่างของปริมาณสเกลาร์ในทฤษฎีสัมพัทธภาพ ได้แก่ ประจุไฟฟ้าช่วงกาลอวกาศ (เช่นเวลาที่เหมาะสมและความยาวที่เหมาะสม) และมวลไม่แปรผัน